Graag wil ik mij voorstellen, ik ben Ad Blom. Sinds januari ben ik gestart als de practor technologie in zorg en welzijn verbonden aan het ROC Mondriaan en het voelde al snel heel vertrouwd om in het bestaande team aan te schuiven. Als team rondom het centrum voor innovatief vakmanschap (CIV) maken we in navolging van Bert Mulder een doorstart.
Nieuwsgierigheid is een kenmerk van mij. Ik ben op zoek naar de mogelijkheden die technologie te bieden heeft als ondersteuning voor de (oudere) mens en ook voor de zorgprofessional. Ook ben ik op zoek naar bruikbare en praktische uitkomsten van onderzoeken en hoe deze in te passen zijn in de werkprocessen.
De ervaring leert mij dat er een brug te slaan is tussen wetenschap en praktijk (praktische toepasbaarheid) en ik wil graag meehelpen deze brug te bouwen.
Ik geloof in de kracht en drive van zorgprofessionals en toekomstige zorgprofessionals (studenten). En daarom stimuleer ik graag vanaf bottom – up en probeer ik ook de “top” van organisaties te motiveren..
Mijn opleiding in gezondheidswetenschappen richting beleid en management aan de Erasmus universiteit Rotterdam heeft mij geleerd om vanuit vele perspectieven te denken en mijn opleiding als fysiotherapeut heeft mij geleerd hoe kwetsbaar een mens kan zijn en van de andere kant diezelfde mens een enorm herstellend vermogen heeft. De opleidingen zijn inmiddels aangevuld met meer dan 40 jaar ervaring.
Mijn werkervaring heb ik opgedaan binnen de (kinder)revalidatie, als unitmanager (28 jaar) en in de revalidatie begonnen als kinderfysiotherapeut. Naast het managen ben ik ook altijd in het veld blijven werken. Overigens heb ik als manager altijd geprobeerd om mezelf overbodig te maken omdat ik de overtuiging heb dat teams best zelf de sturing kunnen geven. Dat is niet helemaal gelukt maar het constante stimuleren en enthousiasmeren van teams heeft wel een stap naar meer zelfregie gezet.
In de revalidatie periode is mijn interesse voor (technologische) ondersteuning ontstaan. Kinderen die ik zag hadden vaak ouders werkend aan de TU/d en deze ouders gaven mij een andere kijk op het fysieke probleem.
Het is geweldig om revalidanten zowel therapeutisch te begeleiden en ook te kunnen adviseren in (technische) hulpmiddelen. En als er geen of onvoldoende ondersteuning is de ondersteuning mee te helpen ontwikkelen. Dat is maatwerk dat gecreëerd wordt door meerdere zienswijzen te gebruiken. Het gaat er om dat het functioneren van een persoon wordt vergroot en de zelfstandigheid toeneemt.
In 2008 heb ik de overstap naar de ouderenzorg gemaakt. Om technologische ondersteunen binnen de doelgroepen in de ouderenzorg (en collega’s) te ontwikkelen is al net zo geweldig. Meedenken over de problematiek van ouderen en hun mantelzorg is norm inspirerend. Het is ook hier van toepassing dat er geen eenduidige oplossing is. Maatwerk is vaak aan de orde. Ouderen wonen steeds langer thuis en de ondersteuning in de thuis situatie wordt steeds meer (ook) door digitale middelen gegeven. Zorgmedewerkers zijn schaars aan het worden en ook zij gaan steeds meer op zoek naar (technologische) ondersteuningsvormen.
Momenteel werk ik als innovatiemanager bij zorgorganisatie Pieter van Foreest en ben ik voor 1 dag verbonden als practor aan het practoraat.
Inmiddels maken we gebruik van het meedenken door een ruim netwerk aan kennisinstituten en bedrijven. Afhankelijk van de uitdaging sluiten er een of meerdere partijen aan de meehelpen een oplossing te vinden.
Niet te missen is de enorme explosie aan technologische ontwikkelingen. Er is al heel veel technologie op de markt maar welke zijn nu geschikt voor onze vraag? En, hoe weet ik nu wat goed is aan wat er op de markt aangeboden wordt? Hoe pas ik de technologie in mijn werkzaamheden toe?
Mijn missie:
“Techniek als ondersteunend en als vanzelfsprekend te zien in de (zorg)werkprocessen en ook om het vanzelfsprekend te krijgen om als (toekomstige) zorgprofessional te willen innoveren.”
De zorgprofessional 2.0 heeft technologie in zijn/haar arsenaal.
Mijn motivatie is om technologie bij studenten en docenten, maar zeker ook de professionals in zorg- welzijn- en revalidatie ondersteuning meer als vanzelfsprekend te gaan vinden en deze technologie ook meer vanzelfsprekend in te bedden in de (zorg)werkprocessen.
Hierbij moeten we ook voldoende aandacht hebben voor de eindgebruiker. De acceptatie en het gebruik van technologie door ouderen die zelfstandig thuis wonen of in een zorginstelling is namelijk ook niet vanzelfsprekend.
Wat er nodig is om bovenstaande te realiseren is, een visie hebben op innoveren, met leuke collega’s samen kunnen werken (en dat is het geval). Ook een netwerk dat gemotiveerd is met de zelfde doelstellingen is nodig en bestaande uit werkvelders en kennisinstituten.
Last but not least ook zijn ook de middelen, speelruimte, geduld, enthousiasme en een beetje lef heel handig.
Persoonlijke feitjes: Ik ben 65 jaar jong en woon in Den Hoorn (zh) samen met Ellen, heb twee kinderen, 2 schoonkinderen en 5 kleindochters. Sporten doe ik graag zoals hardlopen, tennis en skiën. Ook hou ik graag van koken, muziek, fotograferen en lezen.
Ik zie er naar uit om aan de slag te gaan. Tot snel!
